Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Οι επιθέσεις του Ισραήλ το οδηγούν στην απομόνωση

Του Γκιντεόν Λέβι*

Το Ισραήλ δέχεται το ένα μετά το άλλο τα κτυπήματα από τον υπόλοιπο κόσμο. Ενώ η Κίνα δεν έχει ακόμη συνέλθει από την απουσία του υπουργού Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν από την δεξίωση στην πρεσβεία της στο Τελ Αβίβ-μία σοβαρή τιμωρία για την υποστήριξη που παρείχε η Κίνα στην έκθεση Γκόλντστοουν-η Γαλλία επουλώνει τις πληγές μετά το «βέτο» του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάου στην επίσκεψη του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών στην Γάζα. Και το Ισραήλ δέχεται ένα ακόμη πλήγμα: Ο πρέσβης του στην Ουάσιγκτον, Μίχαελ Όρεν, θα μποϊκοτάρει το συνέδριο την επόμενη εβδομάδα του νέου ισραηλινού λόμπι J. Street (σ.σ. πρόκειται για πρωτοβουλία φιλελεύθερων Εβραίων της Αμερικής με στόχο να ασκηθεί πίεση στον Ομπάμα να προωθήσει πρωτοβουλία επίλυσης του παλαιστινιακού προβλήματος στην βάση δύο πραγματικά ανεξάρτητων κρατών).
Η Κίνα, η Γαλλία, η J. Street θα συνέλθουν με κάποιο τρόπο παρά τα μποϊκοτάζ. Η Τουρκία θα ανακάμψει επίσης από την μεγάλη επανάσταση των διακοπών(σ.σ. πολλοί Ισραηλινοί που πήγαιναν για διακοπές στην Τουρκία, αποφάσισαν να την μποϊκοτάρουν λόγω της πρόσφατης αλλαγής της φίλο-ισραηλινής της στάσης) και θα πρέπει να περιμένουμε ότι και οι Σουηδοί και οι Νορβηγοί θα συνέλθουν από τις θορυβώδεις ισραηλινές επιπλήξεις. Μια χώρα όμως που επιτίθεται και μποϊκοτάρει όποιον δεν συμφωνεί επακριβώς με τις επίσημες θέσεις της θα απομονωθεί, θα εγκαταλειφθεί και γίνεται αντιπαθής. Η Βόρειος Κορέα του σήμερα ή η Αλβανία του χθες. Είναι πράγματι λίγο παράξενο για το Ισραήλ να χρησιμοποιεί αυτό το όπλο, καθώς ενδέχεται να γίνει το ίδιο θύμα μποϊκοτάζ.
Ο Όρεν, εν τω μεταξύ, είναι ένας αφοσιωμένος εκπρόσωπος: Κάνει επίσης μποϊκοτάζ. Αφού επέκρινε τους Ισραηλινούς αρθρογράφους, εμού συμπεριλαμβανομένου, σε άρθρο στη New Republic γιατί τόλμησαν να επικρίνουν την ομιλία του Νετανιάου στα Ηνωμένα Έθνη-κάτι απαράδεκτο από μόνο του-ο πρέσβης-προπαγανδιστής χρησιμοποιεί το όπλο του μποϊκοτάζ κατά μιας νέας και αναζωογονητικής Εβραϊκής και Σιωνιστικής οργάνωσης που επιχειρεί να καταπολεμήσει το εθνικιστικό και πανίσχυρο Εβραίο-Αμερικανικό κατεστημένο.
Στο όνομα ποίου ενεργεί ο Όρεν; Όχι στο όνομα της ισραηλινής κοινωνίας, της οποίας ο πρέσβης είναι υποτίθεται εκπρόσωπος. Οι πρώην πρέσβεις από την ανατολική Ευρώπη και την Σοβ. Ένωση θα είχαν ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο.
Τέτοιου είδους βία είναι κακός οιωνός. Θα διώξει μακριά τους τελευταίους αληθινούς μας φίλους θα ενισχύσει την απομόνωση. « Ένας έθνος απομονωμένο» έχει μετατραπεί σε σκοπό μας, η απομόνωση μας έχει γίνει φιλοδοξία. Με ποιους θα έχουμε απομείνει μετά την επίθεση και το μποϊκοτάζ όλων; Με τον Άμπι Φόξμαν και την Αντί-Δυσφημιστική Λίγκα; Τον δικηγόρο προπαγανδιστή Άλαν Ντέρσοβιτς;
Το να χωρίζεις τον κόσμο μεταξύ του απόλυτου καλού και κακού-η πλευρά μας και οι εχθροί μας, χωρίς μέση οδό-είναι ένδειξη απόγνωσης και πλήρους απώλειας κατεύθυνσης. Δεν είναι μόνο ο πρέσβης στην Ουάσιγκτον, που δεν ξέρει τίποτα για δημοκρατία και πλουραλισμό και το μόνο που θέλει είναι να ικανοποιήσει τα αφεντικά του. Τέτοιου είδους συμπεριφορά-κλωτσώντας και κτυπώντας προς μία πλευρά-καταστρέφει το Ισραήλ.
Χωρίς να μας δίνεται η ευκαιρία να ακουστεί η άποψη μας, το Ισραήλ διολισθαίνει στην θέση του διεθνούς παρία, η αποστροφή των εθνών. Και ποιόν πρέπει να ευχαριστήσουμε για αυτό; Την Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι για παράδειγμα. Μόνο οι ΗΠΑ παραμένουν ο αυτόματα και τυφλά σύμμαχος μας σε όλα μας τα λάθη. Μία άλλη δημοκρατία που θα έβλεπε την θέση της να κατρακυλά τόσο πολύ θα αναρωτιόταν πρωτίστως τι λάθη έχει κάνει.
Στο Ισραήλ η προσέγγισή μας είναι εντελώς αντίθετη. Ο υπόλοιπος κόσμος είναι ένοχος. Οι Σκανδιναβοί είναι εχθρικοί και οι Τούρκοι εχθροί, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί μισούν το Ισραήλ, οι Κινέζοι είναι απλά Κινέζοι και οι Ινδοί δεν μπορούν να μας διδάξουν τίποτα.
Οποιαδήποτε νόμιμη κριτική βαπτίζεται αμέσως ως αντισημιτισμός, συμπεριλαμβανομένου του Ρίτσαρντ Γκόλντστοουν, του Εβραίους Σιωνιστή. Σπρώχνουμε τους πάντες στην γωνία, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν την άποψη τους και ξαφνικά θα αποκτήσουν μία βαθειά κατανόηση για το γιατί δολοφονούνται παιδιά στην Γάζα. Τώρα και η Αμερική, ακόμη και οι Εβραίοι της, δεν χαίρουν πλέον ασυλίας σε αυτήν την βίαιο συνδυασμό τρέλας και μεγαλομανίας του Ισραήλ.
Η καταστροφή συντελείται από το Πεκίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη. Μετά το μποϊκοτάζ της J.Street ακόμη και οι Αμερικανοί Εβραίοι θα ξέρουν ότι το Ισραήλ δεν είναι ανεκτική, ανοικτή ή φιλελεύθερη χώρα, παρόλα όσα τους έχουν πει.
Τώρα θα ξέρουν ότι «η μόνη δημοκρατία στην Μέση Ανατολή» δεν είναι ακριβώς αυτό και όποιος δεν επαναλαμβάνει και αναπαράγει τα μηνύματα της προπαγάνδας θα θεωρείται εχθρός-θα πρέπει ίσως και να τιμωρηθούν αυστηρά.
Θα έπρεπε να ρωτήσουν τα δισεκατομμύρια Κινέζους που επουλώνουν τις πληγές από το θανάσιμο κτύπημα του Ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χαάρετς» στις 22/10/2009

http://www.haaretz.com/hasen/spages/1122812.html

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Ισραήλ: Διαδήλωση νέων κατά της στρατιωτικής θητείας




Τελειόφοιτοι λυκείου διαδηλώνουν στο Τελ Αβίβ κατά της στρατιωτικής θητείας, διαμαρτυρόμενοι για την σύλληψη δύο συμμαθητών τους που αρνήθηκαν να καταταγούν.


Δεκάδες τελειόφοιτοι που υπέγραψαν την επιστολή με την οποία αρνούνται να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό διαδήλωσαν την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη κατάταξη δύο από τους νεαρούς που βρίσκονται πίσω από την πρωτοβουλία, του Ορ Μπεν-Νταβίντ και του Έφι Μπρένερ.
Οι διαδηλωτές που έκανα πορεία στους δρόμους του Τελ Αβίβ, κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν: «Παιδεία δεν σημαίνει μιλιταρισμός» και « Δεν είμαι ιδιοκτησία του ισραηλινού στρατού».
Ο Μπρένερ αναμένεται να προσαχθεί σε δίκη την Πέμπτη(22/10) μετά την άφιξη του σε κέντρο εκπαίδευσης και την άρνηση του να καταταγεί. Παρόλα αυτά δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει. « Είναι δεδομένο, θα περάσω επτά με 28 ημέρες στην φυλακή, αλλά όταν βλέπω το τι κάνει ο στρατός καθημερινά δεν μετανιώνω για την απόφασή μου», δηλώνει στο Ynet.
Ο Μπρένερ τόνισε ακόμη ότι από τότε που δημοσιοποιήθηκε η επιστολή των τελειοφοίτων, αντιμετώπισε βίαιες αντιδράσεις και κατηγόρησε τον ισραηλινό στρατό για το ότι κάνει βίαιη και μιλιταριστική την ισραηλινή κοινωνία.



Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Επιστολή διαμαρτυρίας κατά του ισραηλινού στρατού








Ισραηλινοί σπουδαστές αρνούνται να καταταγούν στο στρατό λόγω της κατοχής.*


Τελειόφοιτοι λυκείου υπογράφουν την παραδοσιακή επιστολή που επικρίνει την καταπιεστική πολιτική του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.


Του Ντανιέλ Έντελσον


Δεκάδες σπουδαστές υπέγραψαν φέτος την επιστολή αποφοίτων, που παραδοσιακά επιχειρεί να αμφισβητήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στο Ισραήλ. Ανάλογες επιστολές έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει από το 1979, καλώντας τους νέους να αρνηθούν να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό.

«Εμείς Εβραίοι και Άραβες νέοι από ολόκληρο το Ισραήλ ανακοινώνουμε ότι αντιδρούμε στην καταπιεστική πολιτική του Ισραήλ στα κατεχόμενα εδάφη και εντός του κράτους του Ισραήλ και ως εκ τούτου αρνούμαστε να πάρουμε μέρος σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, που γίνονται στο όνομά μας από τον Ισραηλινό στρατό», αναφέρει η επιστολή την οποία υπογράφουν 80 σπουδαστές.

«Η κατοχή έχει οδηγήσει τον ισραηλινό στρατό σε παραβίαση ξανά και ξανά των διεθνών συνθηκών που το Ισραήλ έχει υπογράψει, τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, τη διεθνή νομοθεσία και τους συνταγματικούς νόμους του ίδιου του Ισραήλ».

Η επιστολή καταλήγει αναφέροντας, «Η άρνησή μας να γίνουμε στρατιώτες της κατοχής προέρχεται από την πίστη μας στις αξίες και την κοινωνία που μας περιβάλλει και είναι τμήμα του συνεχιζόμενου αγώνα μας για ειρήνη και ισότητα, ενός αγώνα του οποίου ο εβραίο-αραβικός χαρακτήρας αποδεικνύει ότι η ειρήνη και η συνύπαρξη είναι δυνατές».

Η 18χρονη τελειόφοιτη λυκείου Αμαλία Μέρκοβιτς, δήλωσε στο Ynet, ότι μαζί με τους συντρόφους της θα στείλει την επιστολή σε διάφορους υπουργούς, όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια.

Όπως λέει, η επιστολή δεν αναφέρεται ειδικά στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου ή στην επιχείρηση Καυτό Μολύβι στην Γάζα, αλλά ζητά από την νεολαία να μην υπηρετήσει την στρατιωτική θητεία εξαιτίας «των όσων συμβαίνουν σε καθημερινή βάση στον ισραηλινό στρατό-τις συμφορές της κατοχής, μικρές και μεγάλες».

Η Μέρκοβιτς χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως «μελλοντική αρνήτρια στράτευσης» και δηλώνει ότι σκοπεύει μαζί με τρεις φίλους της να πάει στρατιωτική φυλακή την ημέρα που υποχρεούται να παρουσιαστεί.



*Η θητεία στο Ισραήλ είναι υποχρεωτική τρία χρόνια για τους άνδρες και δύο χρόνια για τις γυναίκες. Με το που τελειώνουν το λύκειο αγόρια και κορίτσια καλούνται να καταταγούν. Από το 2002 υπάρχει ανθηρό κίνημα αρνητών στράτευσης στην νεολαία, το οποίο ξεκίνησε με επιστολή που υπέγραφαν τελειόφοιτοι λυκείου. Από την δεκαετία του ’70 ακόμη υπήρχαν πάντα κινήσεις αρνητών στράτευσης. Ο πόλεμος του Λιβάνου το 1982 ήταν καταλύτης για την ανάπτυξη του κινήματος, που έκτοτε επανέρχεται με δηλώσεις και κινητοποιήσεις, πότε παιδιών που ετοιμάζονται να καταταγούν αλλά και εφέδρων στρατιωτών και αξιωματικών που αρνούνται να πάρουν μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.


Το εν λόγω όρθρο δημοσιεύτηκε στη ιστοσελίδα της μεγαλύτερης ισραηλινής εφημερίδας «Γεντιότ Αχρονότ» στις 12/10/2009.


http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3788962,00.html

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Σπάζοντας τη σιωπή στο ισραήλ



Του Γιώργου Αγγελόπουλου*


Γεχούντα Σαούλ:   «Οι μαρτυρίες αποδεικνύουν πως μέθοδοι και πρακτικές πολέμου χρησιμοποιήθηκαν εναντίον Παλαιστινίων  αμάχων στη Γάζα»
Πρώην υπαξιωματικός του ισραηλινού στρατού, ο Γεχούντα Σαούλ είναι ο ιδρυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή». Στο Ισραήλ, έχει γίνει το μαύρο πρόβατο του στρατού και της κυβέρνησης.

Η οργάνωση του 26χρονου Σαούλ θέλει να υποχρεώσει την ισραηλινή κοινωνία να κοιτάξει καταπρόσωπο την ωμή πραγματικότητα και να αρχίσει μια συζήτηση. «Η κυβέρνηση μας λέει ψέματα», εξηγεί ο επικεφαλής της. «Προδίδει τους ίδιους τους στρατιώτες της. Στη Γάζα, οι καταχρήσεις δεν ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά γενικευμένη πρακτική. Υπάρχουν μαρτυρίες στρατιωτών. Και σας μιλάω εδώ για πάνω από είκοσι στρατιώτες, οι περισσότεροι από τους οποίους υπηρετούν ακόμη και υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιτεθούμε εναντίον της Χαμάς».

Ο Σαούλ υπηρέτησε δύο χρόνια στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη κατά τη στρατιωτική θητεία του, που διήρκεσε από το 2001 έως το 2004. Η εμπειρία του αυτή τον στιγμάτισε βαθιά. Μόλις αποστρατεύθηκε ίδρυσε την οργάνωση «Σπάζοντας τη σιωπή» και έχει ως τώρα συγκεντρώσει τις μαρτυρίες 700 στρατεύσιμων, εφέδρων και αξιωματικών του ισραηλινού στρατού που υπηρέτησαν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Τον Ιούνιο, η οργάνωσή του δημοσίευσε συνεντεύξεις με 26 στρατιώτες που συμμετείχαν στην τελευταία ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, κατανεμημένες σε κεφάλαια με τίτλους «Ανθρώπινες ασπίδες», «Καταστροφή σπιτιών», «Βομβαρδισμοί», «Βανδαλισμός», «Χρήση λευκού φωσφόρου». Μια μαρτυρία αναφέρεται στους «Τζόνιδες», τους άμαχους Παλαιστίνιους που οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί στέλνουν ως «ανιχνευτές» μέσα σε σπίτια που πιστεύουν ότι βρίσκονται στα χέρια μαχητών της Χαμάς. Μια άλλη περιγράφει πώς ένας ηλικιωμένος πυροβολήθηκε εξ επαφής, χωρίς προειδοποίηση, ενώ πλησίαζε σ΄ ένα σπίτι κρατώντας έναν φακό. Το πτώμα του έμεινε δύο ημέρες στο σημείο που έπεσε. «Οι διοικητές έλεγαν στους στρατιώτες: “Αν αμφιβάλλεις, πυροβολείς. Καλύτερα αυτό παρά να έχουμε νεκρό στρατιώτη”», λέει ο Σαούλ μιλώντας στη γαλλική «Le Μonde» και την ελβετική «24 heures». Οι μαρτυρίες, προσθέτει, «αποδεικνύουν πως μέθοδοι και πρακτικές πολέμου χρησιμοποιήθηκαν εναντίον άμαχων Παλαιστινίων».

«Η πραγματικότητα για την επίθεση στη Γάζα είναι ότι η κυβέρνηση έβαλε στην άκρη τους ηθικούς περιορισμούς. Άλλαξε τους κανόνες του πολέμου· χωρίς να υπάρξει η παραμικρή συζήτηση με την κοινωνία των πολιτών... Ουδείς γνωρίζει τι συνέβη πραγματικά στη Γάζα», εξηγεί ο Σαούλ. Το Ισραήλ ζήτησε από την Ισπανία, την Ολλανδία και τη Βρετανία να κόψουν κάθε επιχορήγηση στην οργάνωσή του, την οποία κατηγορεί ότι διαδίδει «φήμες» και «αφηγήσεις από δεύτερο χέρι». Μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει. «Οι ισραηλινές αρχές κάνουν τα πάντα για να δυσφημήσουν τη δουλειά μας», λέει ο Σαούλ, «αλλά η κοινή γνώμη αρχίζει να παίρνει στα σοβαρά τις μαρτυρίες μας. Και να θέτει ερωτήματα».


*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009